Αντιστέκομαι σθεναρά
OΝΟΜΑ: ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΠΑΝΙΔΟΥ
ΗΛΙΚΙΑ: 16
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: ΑΘΗΝΑ
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: ΠΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕΡΡΕΣ
ΠΕΡΙΟΧΗ: ΨΥΡΡΗ
ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ Η ΜΑΡΙΑ ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΘΗΣΕΙΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΛΕΨΟΥΝ.
Η 16χρονη Μαρία Σαμπανίδου λέει πως «με το που βλέπω κάποιον να υποφέρει, βάζω τα κλάματα». Η σχέση της με τους ανθρώπους γίνεται ακόμη πιο δυνατή όταν πρόκειται για την οικογένεια της, γι’ αυτό κουβαλάει πάντα επάνω της τον σταυρό του παππού της. Τον βρήκε στο χώμα, στον κήπο έξω από το σπίτι του, στο χωριό της το Γάζαρο, έξω από τις Σέρρες. Επειδή ήταν Πόντιος, τον θυμάται χαρακτηριστικά να μιλάει και στα ποντιακά.
Ταυτίζεται με τον Προμηθέα γιατί παρέμεινε πιστός στις απόψεις και τις πράξεις του. Όπως και αυτός έτσι και η ίδια όταν αποφασίσει να κάνει κάτι δεν αλλάζει εύκολα γνώμη.
[167-171] Προμηθέας: Κι όμως, θα ’ρθει μια μέρα, σου τ’ ορκίζομαι, κι ας με θεωρείς δεμένο χειροπόδαρα, μια μέρα που αυτός, ο αφέντης των θεών, θα με χρειαστεί για να του πω από ποιαν αστοχασιά του θα χάσει σκήπτρο και τιμές.
Είναι γνωστή για τις πολιτικές της πεποιθήσεις και την ενεργή συμμετοχή της σε ειρηνικές πορείες. Είναι εκείνη που άρχισε να φέρνει κομμουνιστικές εφημερίδες σπίτι της, και στη συνέχεια άλλαξε τις πολιτικές πεποιθήσεις των γονιών της.
Τη νύχτα που της επιτέθηκαν πέντε άτομα σε ένα μικρό παρκάκι στην Αποστόλου Παύλου με μαχαίρι για να την κλέψουν, τη βοήθησαν τα λίγα αλβανικά που είχε μάθει κάνοντας παρέα με Αλβανούς στη γειτονιά της. Αυτό της έδωσε τη δυνατότητα να κερδίσει χρόνο μιλώντας τους επί δύο ώρες, κι έτσι δεν την πείραξαν. Της πήραν όμως τα πράγματα.