Ακούω υπομονετικά
OΝΟΜΑ: AΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΣΤΕΦΑΝ
ΗΛΙΚΙΑ: 62
ΠΕΡΙΟΧΗ: ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ
ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, ΡΟΥΜΑΝΙΑ
ΚΑΤΑΓΩΓΗ: ΕΛΛΑΔΑ, ΡΟΥΜΑΝΙΑ
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Η AΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΘΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, ΜΕΤΑ ΘΑ ΔΙΑΣΧΙΣΕΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΠΟ, ΘΑ ΦΘΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ ΣΥΓΓΡΟΥ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΘΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ.
Η Άννα Μαρία γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βουκουρέστι από Ρουμάνο πατέρα και φαναριώτισσα Ελληνίδα μητέρα. Αποφάσισε να έρθει να ζήσει στην Ελλάδα πριν από πολλά χρόνια μαζί με τον άντρα της, που απεβίωσε πρόσφατα. Έχει αφιερώσει τη ζωή της στα θύματα του trafficking (σωματεμπορία) στην Ελλάδα: «πρέπει να είσαι απόλυτα αφιερωμένος, δεν μπορείς να τους αφήσεις ούτε μια στιγμή μόνους, γιατί εξαρτώνται από εσένα.» Μιλάει ρουμάνικα, ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, λίγα εβραϊκά, και επιπλέον μπορεί να διαβάζει ισπανικά και πορτογαλικά.
Έχει σπουδάσει κινηματογράφο και θέατρο στην Ρουμανία. Έχει μια κλίση στην ποίηση και τη ζωγραφική (ζωγραφίζει με ιδιαίτερο τρόπο μάτια ανθρώπων και ζώων). «Ξέρω ν' ακούω τους ανθρώπους, αυτό είναι κάτι που ξέρω να κάνω καλά». Νιώθει κοσμοπολίτισσα ή καλύτερα Ελληνο- βαλκάνια πολίτης, με την σημασία που είχε η λέξη στην Αρχαία Ελλάδα.«Δεν θέλω να εμφανιστώ στη σκηνή για τον εαυτό μου, αλλά εκπροσωπώντας και δίνοντας φωνή στα σιωπηλά θύματα του κόσμου. Θα ήθελα να εμφανιστώ ντυμένη στα άσπρα και φορώντας μια μάσκα. Θα κρατάω επίσης μαζί μου μία κούκλα, ντυμένη κι αυτή στα άσπρα, έναν άσπρο άγγελο και κλόουν μαζί. Λευκό είναι η απάντηση μου στο πένθος». Θα ήθελε να κάνει μία σιωπηλή δήλωση, αφιερωμένη στα εκατοντάδες άτομα, γυναίκες και άνδρες, που από φόβο δεν μπορούν να μιλήσουν.
Θεωρεί ότι το αρχαίο δράμα είναι η μητέρα της τέχνης και της ψυχολογίας «με έχει βοηθήσει πολύ στη δουλειά μου. Οι ρίζες είναι όλες εκεί.»
Έχει διαβάσει τον Προμηθέα Δεσμώτη, πριν από πολλά χρόνια και χαρακτηρίζει το κείμενο υποδειγματικό για την τέχνη. «Ταυτίζομαι με τον χαρακτήρα εκείνο που ξέρει να ακούει και να παραμένει σιωπηλός». Το αγαπημένο της έργο είναι η Αντιγόνη , «η βασίλισσα όλων των τραγωδιών. Και οι δύο πλευρές στο έργο έχουν το δίκιο τους• κι αυτό είναι που διαφοροποιεί την τραγωδία από το μελόδραμα».
© Rimini Protokoll